Blog opowiada o psie rasy york, ukazuje jego terrierowaty charakter i obala mit o malutkim, kanapowym piesku, który jest nie tylko milutkim yorczkiem ale i prawdziwym terrierem, W końcu to przecież Yorkshire Terrier. Blog opowiada też o drugim terrierku - psie rasy westie. Trochę podobnym, a jednak innym. Takim pogodnym przytulasku a jednak psotnym. Zapraszam na mojego bloga miłośników yorków i westie oraz wszystkich sympatyków piesków małych i dużych.
poniedziałek, 4 marca 2019
Czy ja lubię kąpiel?
Czy ja lubię kąpiel?
Jak kupowaliśmy Nikusia pani w hodowli powiedziała, że mamy go kąpać co 2 tygodnie. OK.
Kupiliśmy szampon, wcale nie tani bo w York centrum, szczotkę do włosa yorka, odżywkę, ręczniki do wycierania. Pierwsze kąpiele były nawet w miarę regularnie. Niko kapał się w wannie. Stał opierając łapki o ścianę wanny i trzeba go było tylko przytrzymywać, żeby nie fiknął. Największy kłopot to było jednak suszenie. Wytartego ręcznikiem Nikusia sadzało się na drugim ręczniku na podłodze w łazience i suszyło suszarką. Pierwsze chwile znosił nawet dobrze. Ale im bardziej był wysuszony zaczynał się wiercić i kombinować jakby tu uciec. A już żeby wysuszyć łebek to był prawdziwy sprawdzian umiejętności utrzymania psa z łebkiem nie schowanym między kolana pańci. Oczywiście po kilku razach do kąpieli pozostała tylko pańcia bo nikt inny ....nie miał akurat czasu😉. Acha, akurat.
Muszę się przyznać, że z biegiem czasu kąpiele nie były już tak regularne. Niko też zaczynał mieć powoli chyba dosyć. No bo jak można tak wyglądać? York czy nie york?
Raz wykorzystując chwilę mojej nieuwagi kombinował jakby tu wyskoczyć z wanny. Na szczęście w porę zauważyłam i go złapałam. Mały głupol musiał być bardzo zdesperowany. Mógł sobie zrobić krzywdę. Od tamtej pory nawet na chwilę nie można go było spuścić z oka.
Jedyne co mu się udawało to uciec pańci z ręcznika z jeszcze trochę wilgotnym futrem. Wytrzymywał tylko do czasu jak wysuszył grzbiet i myk - już go nie ma. Biegał jak szalony po całym mieszkaniu, co chwila wycierał się o dywan i dalej pędził tylko uszy powiewały.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz